Ik heb met Ans en Jannie gesproken over hun aanbod om mensen met een handicap, door middel van een zgn. toekomstplan, te helpen een leven te leven, gevuld met meer activiteiten die bij hen passen. Ik was diep onder de indruk en totaal blij van hun warme, nuchtere, praktische, liefdevolle, grote wens de persoonlijkheid te willen ontdekken in een mens die door zijn handicap niet makkelijk de mogelijkheid heeft om zich te laten kennen.
Toos Capri…
Het contact met Jannie en Ans hebben we als heel prettig ervaren, ze hadden persoonlijke aandacht voor Isa en Lucas en waren op de achtergrond aanwezig als we ze nodig hadden. Ans heeft een avond opgepast, zodat wij uit eten konden. Lucas en Isa vonden dat heel gezellig en wij hebben ze dus ook met een gerust hart aan haar overgelaten!
Isa, Lucas, Theo en Liesbeth
Ik was gek genoeg opgelucht toen ik hoorde dat mijn kind, naast dat hij het downsyndroom heeft, ook autistisch bleek te zijn. Ik snapte daardoor zijn paniek, zijn frustratie beter en ik kon hem daardoor veel beter helpen. Op een gegeven moment werd er op school echter alleen nog maar met een autismebril naar hem gekeken en daarnaar gehandeld. Hij kwam bijna in een structuurgroep terecht. Gelukkig hebben we die structuurgroep kunnen voorkomen. Hoe gek het wellicht klinkt, hij heeft ook een hele sociale kant, alleen moet hij wel ondersteund worden om die talenten op adequate wijze te gebruiken. Dit en nog veel meer talenten werden tijdens logeerweekends bij Mannah heel duidelijk en samen hebben we een beeld van onze zoon gemaakt, dat veel verder reikt dan enkel en alleen zijn autisme en downsyndroom. Dat hielp enorm in allerlei overleggen met hulpverleners.
Inez Lohman
Dat koffie belangrijk was voor mijn zoon, was wel duidelijk. Dat hij dat van mij had, ook. Mijn zoon, die opvalt met zijn enorme rolstoel, zijn klanken die woorden vervangen, zijn grote armen die hij spastisch en wel de lucht in zwaait om mensen op zijn manier gedag te zeggen. Jannie en Ans van Mannah gingen aan de slag met koffie en het beeld van een enthousiast, sociaal mens. Ze ontdekten dat het mijn zoon wel degelijk uitmaakte of hij goede koffie dronk, op een op hem afgestemde temperatuur, de ene keer zwart, de andere keer een dubbele espresso of een Macchiato. En ze gingen verder… Op een dag hoorde ik mezelf zeggen: Een barista, mijn zoon?! Verrek ja, op die manier had ik nog nooit naar hem gekeken.
Nella Harwijnen
Ik was zo blij met dat allereerste logeerverhaal. Voor het eerst in twintig jaar las ik dat mijn dochter herkend en erkend was. Elk verhaal dat volgde gaf mij een enorme positieve boost. Ik deelde ze met alle zorgverleners, familie en vrienden en daarmee veranderde het beeld over mijn dochter.
Hendrik Aartsen
Mannah ziet kans om ook bij mensen met ernstige meervoudige beperkingen interesses en talenten naar boven te halen die in het systeem rondom die mensen doorgaans worden ontkend dan wel genegeerd. Mannah is meer dan een vakantie- of logeeradres voor onze dochter. Het is tegelijkertijd een plek waar je als ouders aanknopingspunten krijgt voor de omgang met en ondersteuning van je kind en waarop andere professionals die haar ondersteunen, kunnen meeliften.
Marian Jongmans
De vakantieverslagen die Mannah met en voor onze ernstig meervoudig gehandicapte dochter schreef, zaten boordevol mooie en leuke foto’s. Die lieten een heel ander beeld van haar zien dan wat mensen van haar gewend waren. Het enthousiasme en het plezier zo zichtbaar gemaakt van, tot voor kort, onmogelijk geachte activiteiten. Bijvoorbeeld: buiten haren wassen op een aangepaste douchestoel tijdens het kamperen, met hulp handen uit de mouwen steken en brooddeeg ‘kneden’, werken in de tuin met voor haar bedachte trucjes omdat mijn dochter niets zelf kan vasthouden of gericht kan bewegen, naar de bioscoop gaan terwijl ze nauwelijks iets ziet. Deze en andere foto’s bundelden we tot een ‘Dit ben ik óók boekje’. Levendige, positieve gesprekken met andere mensen waren hiervan het gevolg.
Hans Jongmans
Mijn zoon heeft even opschieten, even versnellen niet in zijn repertoire, dat frustreert mij soms mateloos. Ik was dan ook nogal verrast toen een van zijn favoriete ondersteuners Mindfulness trainer als woord opschreef. Als geen ander helpt hij haar om volledige aandacht en rust te hebben met wat er op dat moment is. Hij haalt haar uit haar hectische, multi-tasking gedrag en laat zien hoe het anders kan.
Angélina Bloemberg
Wat een avontuur: We hebben gelachen, waren aangenaam verrast door de inbreng van anderen, soms ontroerd, maar bovenal trots op al die mooie eigenschappen van onze zoon. Ook hij gaf ons een groot cadeau: vol aandacht legde hij het hele gebeuren vast door honderden foto’s te maken met de iPad. Soms hield hij zich op de achtergrond, maar de ‘vibes’ van dit ‘rondje positief’ gingen absoluut niet aan hem voorbij. Het bleef hem motiveren om er op zijn eigen manier deel van te zijn.
Angélina en Ben Bloemberg
We denken aan Lena, zes jaar, met een ongebreidelde energie die ze vaak letterlijk van zich afschopte. Enthousiast, ondeugend, vastberaden en een ster in het maken van paardengeluiden. Bij paarden lag haar hart. Het was een avontuur om van start te gaan met het meest logische: paardrijles bij de manege om de hoek. Eerst privéles, daarna groepsles!
Jannie Maasdam en Ans Cornel, initiatiefnemers Mannah
Daar zat ze rechtop, zelfstandig en met een cap op tussen al die andere kinderen. Haar schaterlach die galmde bij het gaan in galop, bracht menig traan naar boven. Wel stiekem gehoopt, maar nooit verwacht.
Iris Haak, moeder van Lena
Welke sociale rollen hebben de kinderen ‘zonder beperking’ van zijn leeftijd? Heeft jouw kind die sociale rollen ook? Ik stuiterde zo wat van ergernis, toen Mannah mij deze vraag stelde. Mijn dochter houdt van muziek, maar natuurlijk is mijn kind geen lid van de muziekvereniging. Ze kan geen noot zingen, is te spastisch om ook maar een muziek instrument vast te houden….. Jannie en Ans van Mannah leerden mijn dochter kennen door intensief met haar om te gaan. Inmiddels is zij lid van het kerkkoor. Zingen doet ze nog steeds niet. Eerst ging ze samen met haar vaste begeleidster elke donderdagavond naar de repetities. Inmiddels komt Pia van het koor haar ophalen en weer thuisbrengen. Met haar prachtige lach en het plezier wat ze uitstraalt tijdens de repetitie en optredens, geeft ze anderen waardering voor wat ze doen. En zelf heeft ze ook een geweldige tijd. Laatst kon mijn dochter een avond niet omdat ze ziek was. De volgende dag hing er iemand aan de telefoon om te vragen hoe het met haar was…
Michel Voorthuizen
Mijn zoon liep eigenlijk altijd met een Nijntje waar geluiden uitkwamen. Ook als puber… Jannie en Ans stelden voor om hem een oude smartphone te geven waar we allerlei voor hem interessante geluiden op hadden gezet. Mijn zoon vond het super en met die iPhone in zijn handen zag ik mensen echt anders naar hem kijken dan voorheen. Kijken doen ze toch, maar dit gaf direct een ander beeld van hem.
Anthony Portier