Ethiopie heeft zo zijn eigen tradities. Zo hebben we net Oud & Nieuw gevierd. Op 11 september sprongen we 3 maal over een houtvuurtje en sprongen zo het nieuwe jaar 2007 in. Als je hier iemand naar zijn geboortejaar vraagt – vragen we tegelijkertijd of het de Ethiopische of de Gregoriaanse kalender betreft. Zo weten we of we er 7 jaar bij moeten tellen. Het is natuurlijk wel fijn dat je hier altijd 7 jaar jonger bent!
Klok kijken is hier ook een hele uitdaging. Geen 24 uur in een dag – maar twee keer 12 uur. Om 7 uur ’s ochtend is het 1 uur en om 7 uur ’s avonds is het weer 1 uur. In het begin was dat wel even wennen. Een vergadering om 3 uur begint dus om 9 uur ’s ochtends. En om 10 uur sluit de bank haar deuren (4 uur ’s middags).
Het nieuwe schooljaar gaat van start na het regenseizoen en na het Ethiopisch Nieuwjaar. Nieuwe schooluniformen en nieuwe schooltassen bevolken de straten en ook ons werk in de scholen gaat weer van start.
Inclusie-onderwijs voor kinderen met een beperking is hier niet vanzelfsprekend. Onderwijzers vinden het moeilijk om te zien of te achterhalen of een kind een beperking heeft en wellicht daardoor minder goed mee kan op school. Rugzakjes onderwijs of remedial teaching programma’s of extra leesmoeders zijn hier niet voor handen. De onderwijzers zijn zelf laag geschoold en weten vaak niet wat we verstaan onder de “normale” ontwikkeling van een kind. Ook worden er kinderen als minder bekwaam gekwalificeerd terwijl ze gewoon slechter kunnen zien of wat minder kunnen horen. Een door ons aangeschafte bril of een gehoorapparaat doen dan al wonderen. Gespecialiseerd onderwijs is er nauwelijks. De laatste jaren komt er meer oog voor kinderen met autisme en hun speciale ondersteuningsvraag. Maar de twee scholen op het gebied van autisme in Addis Abeba zijn afhankelijk van buitenlandse donateurs en giften van de ouders. Een onzekere situatie. Ook de kennis op het gebied van autisme is beperkt en scholing staat dan ook in de kinderschoenen.
Zo staat de 9 jarige Abebe al meer dan een jaar op de wachtlijst voor een van deze scholen. Zijn ouders weten niet goed raad met zijn gedrag en zijn wanhopig. De buren en andere familieleden laten hen links liggen met als gevolg dat het gezin meer en meer geisoleerd raakt.
Onze medewerkers bezoeken het gezin 1 x per week en geven adviezen op het gebied van gedragsbenadering, medicatie en proberen uit te leggen dat autisme geen straf van God is voor de zonden van de ouders. Maar ook de kennis van onze medewerkers is beperkt.
Gelukkig zijn Jannie en Ans experts op het gebied van ondersteuning van mensen met autisme. Ik ben dan ook blij dat zij in november onze medewerkers gaan trainen en coachen om de ondersteuning voor Abebe en zijn ouders te verbeteren – zodat ook Abebe gezien wordt in zijn kwaliteiten en talenten!
Christina
Geef een reactie